Altijd pijn
Als zelfstandig boomverzorger was Ruben altijd buiten. Bomen planten, snoeien en kappen was wat hij het liefste deed, zowel voor particuliere klanten als voor (overheids)bedrijven. Hij hield van de vrijheid die het werk hem gaf: ‘Ik reed rond in mijn busje vol gereedschap. Ik kon zelf bepalen welke klussen ik aannam en hoe ik mijn dagen indeelde. Heerlijk.’ Maar in februari 2016 overkomt hem een akelig ongeluk. Bij het weghalen van een dode boom valt er een deel op zijn linkervoet. Naar het ziekenhuis, zes weken in het gips en de breuk leek hersteld. Toch was er iets niet goed: bij belasting had Ruben altijd pijn.
Gesprekken aan de keukentafel
Nog ruim anderhalf jaar heeft hij doorgewerkt, tot de pijn echt niet meer te doen was. In juli 2017 kreeg Ruben de diagnose dat zijn voet beschadigd was en het letsel niet beter zou worden. Hij was toen pas 27 jaar.
Vanwege de pijn kon hij niet voldoende uren maken om financieel het hoofd boven water te houden. Begin 2018 klopte hij aan bij De Goudse. Daar had hij immers een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Samen met de onafhankelijk arbeidsdeskundige en de coach ging hij op zoek naar hoe hij een nieuwe invulling kon geven aan zijn loopbaan. Thuis, aan zijn keukentafel, voerde Ruben gesprekken met de coach. Wat kun je goed? Wat vind je leuk? Wat niet? De arbeidsdeskundige ging na voor hoeveel procent Ruben nog kon werken en schetste een tijdspad. Of Ruben dat als streng heeft ervaren? ‘Nee hoor, ik heb me nooit gepusht gevoeld. De Goudse deed trouwens ook niet flauw. Zij hebben verschillende hulpmiddelen vergoed, bijvoorbeeld orthopedisch schoeisel. De gesprekken heb ik altijd als prettig ervaren. Ik voelde me echt gehoord.’
Geleidelijk naar ander werk
In eerste instantie zocht Ruben het in zijn eigen vakgebied. In plaats van bomen snoeien ging hij de takken opruimen met een machine. Eigenlijk wilde hij altijd al zijn vrachtwagenrijbewijs halen. Als zzp’er leek het hem handig om zijn eigen grote snoeiafval af te kunnen voeren. Nu was het tijd om die droom na te jagen. Hij haalde zijn groot rijbewijs. En zo rolde Ruben in nieuw werk: via-via kreeg hij een opdrachtgever voor wie hij veevoer naar boeren in de regio bracht. ‘Ik was al wel bekend met die sector,’ vertelt hij, ‘in mijn jeugd ben ik ook werkzaam geweest bij een agrarisch loonbedrijf.’ Naast zijn werk in de bomenbusiness reed hij twee dagen in de week op de vrachtwagen: ‘Ik had veel minder pijn. Dit werk kon ik blijven doen.’
Weer normaal meedoen op de arbeidsmarkt
In 2020 ging Ruben in loondienst bij zijn opdrachtgever. En dat beviel hem prima: ‘Ik heb een bevriende oud-collega. Als we praatten over het vak, miste ik mijn oude werk. Maar ik heb ontdekt dat ik rijden op de vrachtwagen ook heel leuk vind. Het letsel is er altijd, maar ik kan wel weer normaal meedoen op de arbeidsmarkt.’ Met dank aan een heleboel wilskracht én De Goudse.
Dit interview is verschenen in PAARS nr. 1 2025 (Magazine van De Goudse).